Etienne Steel, buitenbeentje in een schildersfamilie
- Nog tot 4 februari
- 7 jan 2018
- 2 minuten om te lezen

TUSSEN TRADITIONALISME EN AUTONOMIE
Etienne Steel, buitenbeentje in een schildersfamilie
Museum Albert Van Dyck, Brasschaatsebaan 30, Schilde
tot zondag 4 februari 2018
Openingsuren van dinsdag tot vrijdag : 10 tot 17 uur, zaterdag en zondag van 13 tot 17 uur.
TRADITIE
Etienne Steel (1910-1971) wordt geboren in een kunstenaarsfamilie. Vader Leo Steel heeft met onder meer Isidoor Opsomer en Walter Vaes gestudeerd aan de Antwerpse Academie voor Schone Kunsten en geniet een zekere faam als schilder van portretten, landschappen en historische en bijbelse themaās. Net als zijn vader en broers is Etienneartisrtiek begaafd, maar de intelligente jongeman krijgt niet de kens om naar de academie te gaan. Hij wordt door zijn vader in de richting van het destijds hoog aangeschreven beroep van onderwijzer gestuurd.
In de lijn van de familietraditie heeft hij zich intussen ontwikkeld als een buitengewoon vakkundig tekenaar. Hoewel hij in zijn vroege werken nog aanzienlijke verwantschap vertoont met het traditioneel academisch werk van zijn vader uit de periode 1895-1920, zal hij als enige van diens zonen een eigen weg zoeken. Aanvankelijk schildert hij nog vooral portretten, interieurs en stillevens. Net als deze intimistische themaās vertonen ook Steels kleur- en verfbehandeling ten dienste van de atmosfeer raakvlakken met het oeuvre van Albert Van Dyck, de Schildenaar in wiens museum hij dit najaar een retrospectieve krijgt.
AUTONOMIE
Wanneer hij in 1969 zijn onderwijsloopbaan kan beĆ«indigen; dient zich een ongemeen productieve periode aan. Bevrijd van het drukke professionele leven experimenteert Steel erop los en breekt hij definitief met de familietraditie, waarbij zowel de onderwerpen als de esthetiek van zijn werken verandert. Aan een hoog tempo verwerkt hij uiteenlopende invloeden uit de kunstgeschiedenis die hij jarenlang heeft.onderwezen, op zoek naar wat opnieuw RenĆ© Turkry omschreef als āhet autonome schilderijā . Dat verlangen naar picturale autonomie, wars van alle op dat moment actuele tendensen, bepaalt meteen ook het sluitstuk van de artistieke ontwikkeling die deze expo in beeld brengt.
Bron: cultuurraad Schilde
Comments